Ερλιχίωση σκύλου - Ό,τι πρέπει να γνωρίζετε

Η ερλιχίωση είναι μια σοβαρή και θανατηφόρος ασθένεια 

που προκαλείται από τον μικροργανισμό Ehrlichia. Το νόσημα εμφανίζεται κυρίως στο σκύλο αλλά μπορούν να νοσήσουν κι άλλα ζώα όπως η γάτα και διάφορα άγρια σαρκοφάγα. Ο μικρογρανισμός προσβάλλει τα κύτταρα του αίματος προκαλώντας αιμορραγίες και ακολούθως το θάνατο του ζώου.

Μετάδοση:

Κύριος τρόπος μετάδοσης είναι το τσίμπημα από μολυσμένο τσιμπούρι/κρότωνα ενώ μπορεί να μεταδωθεί και κατά την μετάγγιση μολυσμένου αίματος. Ένα μόλις τσίμπημα από τσιμπούρι μπορεί να μεταδώσει το νόσημα, φτάνει το τσιμπούρι να είναι μολυσμένο.

Η νόσος χωρίζεται σε 3 φάσεις:

Οξεία: (1-4 βδομάδες μετά τη μόλυνση) πυρετός, ανορεξία, προβλήματα στα μάτια, διόγκωση λεμφαδένων, διόγκωση ήπαρ και σπλήνα, εύκολη κόπωση σε σκύλους αθλητές (π.χ. στο κυνήγι)

Υποκλινική μορφή: ο μικροργανισμός παραμένει στο σώμα του ζώου χωρίς να εμφανίζονται συμπτωμάτα ενώ κάποια στιγμή μετά από μήνες ή χρόνια θα περάσει στη χρόνια φάση

Χρόνια: κατάπτωση, μείωση σωματικού βάρους, στίγματα αίματος (αιματώματα) στο δέρμα και τους βλεννογόνους, ανοιχτόχρωμοι βλεννογόνοι ματιών-ούλων (ροδόχρωμοι φυσιολογικά), αιμορραγία από τη μύτη, διόγκωση λεμφαδένων, διόγκωση σπλήνα και ήπαρ, προβλήματα με τα μάτια, προβλήματα με τις αρθρώσεις και τα άκρα του ζώου, νευρολογικά συμπτώματα

*ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα German Shepherd και ταDoberman εμφανίζουν εντονότερα συμπτώματα.

Διάγνωση: 

Το ιστορικό του ζώου (παρουσία κροτώνων σε παρόντα ή παρελθόντα χρόνο) μαζί με τα συμπτώματα, δίνουν υποψία για το νόσημα. Επιβεβαίωσηγίνεται πάντοτε με αιματολογικές εξετάσεις, εντόπιση του μικροργανισμού στην μικροσκόπιση αίματος ή ιστων και ειδικά τεστ. 

*ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο οργανισμός χρειάζεται 4-6 βδομάδες από τη μέρα της μόλυνσης για να δημιουργήσει αντισώματα. Αυτό δικαιολογεί το γεγονός ότι τα ορολογικά τεστ ανίχνευσης αντισωμάτων είναι αρνητικά κατά την οξεία φάση της νόσου!

Θεραπεία: 

Υπάρχει θεραπεία και το ζώο πρέπει να αρχίζει την αγωγή άμεσα. Στη χρόνια μορφή αν έχει επηρεαστεί ο μυελός των οστών, η πρόγνωση είναι δυσμενής. Σε άλλες περιπτώσεις η θεραπεία έχει πολύ καλά αποτελέσματα και η πρόγνωση είναι πολύ καλή.

Πρόληψη:

Η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Το ζώο δεν πρέπει να εκτίθεται σε τσιμπήματα τσιμπουριών/κροτώνων. Το ζώο πρέπει να φέρει ειδικό κολάρο απωθητικό για τα εξωπαράσιτα ή να τοποθετείται αμπούλα ή αντιπαρασιτικό χάπι για εξωπαράσιτα. Η εφαρμογή πρέπει να αρχίζει τουλάχιστον τον Μάρτιο και να συνεχίζεται μέχρι και τον Οκτώβριο ή ακόμα καλύτερα καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Παρασιτοκτόνος αγωγή πρέπει να γίνεται και στο περιβάλλον του ζώου με διάφορα παρασιτοκτόνα φάρμακα (προσοχή στις οδηγίες του σκευάσματος για να μη δηλητηριαστούν τα ζώα). Επίσηςσυστήνεται τουλάχιστον μια φορά το χρονο να γίνεται προληπτικός έλεγχος με τα ειδικά τεστ, κατά προτίμηση φθινόπωρο.

Επιμέλεια άρθρου

Δήμητρα Σωφρονίου

Κτηνίατρος DVM

Πηγή: www.petvibs.blogspot.gr